Olympique Lyon (oficjalna nazwa Olympique Lyonnais, oficjalny skrót OL) - francuski klub piłkarski z siedzibą w Lyonie założony w 1899, jako Lyon Olympique (w 1910 jego nazwę zmieniono na Lyon Olympique Universitaire).

Pełna nazwa	Olympique Lyonnais
Przydomek	Les Gones, OL
Barwy	Biało czerwono niebieskie
Data założenia	3 sierpnia 1950 (protoplasta w 1899)
Adres	350 Avenue Jean-Jaures, 69007 Lyon
Stadion	Stade Gerland
Liczba miejsc	42 094
Prezes	Jean-Michel Aulas
Trener	Alain Perrin
Liga	Ligue 1
2006-2007	1. miejsce

Sukcesy:

• Mistrzostwo Francji: (6) 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007
• Wicemistrzostwo Francji: (2) 1995, 2001
• Mistrzostwo II ligi: (3) 1951, 1954, 1989
• Puchar Francji: (3) 1964, 1967, 1973
• Puchar Ligi Francuskiej: (1) 2001
• Superpuchar Francji: (7) 1973, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007
• Półfinał Pucharu Zdobywców Pucharów: (1) 1964
• Ćwierćfinał Ligi Mistrzów: (3) 2004, 2005, 2006
• Jedna Ósma Ligi Mistrzów: (1) 2007
• Ćwierćfinał Pucharu Zdobywców Pucharów: (1) 1968
• Ćwierćfinał Pucharu UEFA: (1) 1967, 1998
• 8-krotny uczestnik Ligi Mistrzów: (8) 1999/2000 - 2006/2007

Historia:

Wczesne lata:

W 1899 - na skutek fuzji czterech mniejszych klubów lyońskich: Racing Club Lyon, Stade Lyonnais, Club Sportif Lyonnais i Philegie Club Lyon - utworzono wielosekcyjny Lyon Olympique (m.in. z sekcją futbolową). W 1906 zakwalifikował się on do fazy finałowej amatorskich mistrzostw Francji (w owym czasie rozgrywek tych nie przeprowadzano jeszcze w formie ligowej, tylko pucharowej), odpadając w 1/8 finału z Olympique Marsylia (11 marca 1906 2-2 w Lyonie i rezygnacja z wyjazdu na rewanż do Marsylii tydzień później). W 1910 jego nazwę zmieniono na Lyon Olympique Universitaire (LOU). Jeszcze w czasach klubu wielosekcyjnego (tj. przed 1950) piłkarze LOU osiągnęli pewne sukcesy. Po okresie zdominowania przez FC Lyon, w 1910 ponownie awansowali do tury finałowej amatorskich mistrzostw Francji, w których - po pokonaniu 4-1 Besançon RC - doszli do ćwierćfinału (ulegając w nim Stade Helvétique Marsylia 0-5). Kolejna przygoda z tymi rozgrywkami miała miejsce w 1913 i zakończyła się odpadnięciem w 1/8 finału (po porażce 1-5 z FC Saint-Raphaël). Swe mecze rozgrywali oni wówczas na Stade Iris, oczekując na zakończenie siedmioletniej budowy nowego obiektu - Stade Gerland (dzieła znanego architekta Toniego Garniera), na który ostatecznie przeprowadzili się w maju 1926 (choć swe pierwsze spotkania rozegrali na nim tuż po jego otwarciu w 1920).
W lipcu 1942 klub uzyskał status profesjonalnego, zaś w sezonie 1944/1945 odnotował znaczący sukces, zwyciężając w grupie południowej ostatnich mistrzostw Francji czasu wojny (w finale krajowym LOU uległ 0-4 FC Rouen). Dzięki temu, w sezonie 1945/1946 drużyna została zakwalifikowana do pierwszej, powojennej edycji Division 1. Jej debiut na tym szczeblu nie był jednak udany, gdyż po roku spadła ona do Division 2.

Po rozłamie:

W wielosekcyjnym LOU - pod koniec lat 40. - doszło do ostrego konfliktu, pomiędzy sekcją piłkarską, a sekcją rugby. Zakończył się on w maju 1950 postanowieniem o oddzieleniu się tej pierwszej i utworzeniem przez nią nowego jednosekcyjnego klubu (typowo piłkarskiego), posiadającego jednak pełne prawo do tradycji swego protoplasty (ciągłej od 1899). Założono go ostatecznie 3 sierpnia 1950 i zarejestrowano pod nazwą Olympique Lyonnais (OL). Już w sezonie 1950/1951 zwyciężył on w rozgrywkach Division 2, by po roku gry na najwyższym szczeblu ponownie spaść na zaplecze ekstraklasy. Ponowny awans nastąpił po sezonie 1953/1954. Wówczas przygoda z Division 1 trwała o wiele dłużej, bowiem OL grał w niej nieprzerwanie do edycji 1982/1983.

Era Aulasa:

W czerwcu 1987 władzę w klubie przejęła grupa biznesowa z Jean-Michelem Aulasem ( prezesem ) na czele. Nowi inwestorzy postawili na długofalową politykę rozwoju, toteż finalnych efektów swej pracy spodziewali się dopiero na przełomie wieków. Po sześciu latach gry w II lidze, w sezonie 1988/1989 - pod okiem trenera Roberta Nouzareta (jednego z symboli OL) - wywalczono awans do Division 1. Kwalifikacja do europejskich pucharów (Puchar UEFA) nadeszła po dwóch latach gry w elicie (5. pozycja w sezonie 1990/1991) - tym samym cel Aulasa został osiągnięty w przeciągu pół dekady. Jednak przez kolejne trzy sezony zespół grał poniżej oczekiwań (kończył je na lokatach w drugiej połowie tabeli).
W edycji 1994/1995 "olimpijczycy" z Lyonu powrócili do ścisłej czołówki ekstraklasy, plasując się na 2. miejscu, głównie dzięki uzdolnionemu pokoleniu swych wychowanków. Dzięki temu w kolejnym sezonie OL wziął udział w Pucharze UEFA, eliminując m.in. Lazio Rzym. W 1997 - dzięki triumfowi w Pucharze Intertoto - drużyna mogła kontynuować swe występy w europejskich pucharach i od tego czasu występuje w nich regularnie rok po roku.
Po wywalczeniu brązowych medali francuskiej ligi w 1999 i 2000, w 2001 przyszedł czas na powtórzenie największego dotychczas sukcesu (wicemistrzostwa). Od tego czasu "w kraju nad Loarą" trwa "era Olympique Lyon". Premierowy tytuł mistrzowski wywalczono w sezonie 2001/2002, rozpoczynając tym samym niespotykaną nigdy wcześniej we Francji serię pięciu ligowych mistrzostw z rzędu. Dzięki regularnym występom w Lidze Mistrzów stopniowo powiększano roczne budżety klubu, co pozwoliło w sierpniu 2002 na wstąpienie do elitarnej grupy G-14 (OL ma w niej 1 przedstawiciela).
8 lutego 2007 Olympique Lyon stał się pierwszym francuskim klubem piłkarskim, którego akcje można było kupić w ofercie publicznej (wyemitowano ich na łączną sumę 84 milionów euro i przynieść łącznie 100 milionów euro), a klub został zarejestrowany na giełdzie, zmieniając swój status prawny.

Kadra:

Bramkarze

• 1. Grégory Coupet  Francja
• 13. Frédéric Roux  Francja
• 25. Joan Hartock  Francja
• 30. Rémi Vercoutre  Francja

Obrońcy

• 2. François Clerc  Francja
• 3. Cris  Brazylia (kapitan)
• 4. Patrick Müller  Szwajcaria
• 11. Fabio Grosso  Włochy
• 20. Anthony Réveillère  Francja
• 29. Sébastien Squillaci  Francja
• 15. Sandy Paillot  Francja
• 32. Jean-Alain Boumsong  Francja

Pomocnicy

• 5. Mathieu Bodmer  Francja
• 6. Kim Källström  Szwecja
• 8. Juninho Pernambucano  Brazylia
• 18. Hatem Ben Arfa  Francja/ Tunezja
• 24. Romain Beynié  Francja
• 26. Fábio Santos  Brazylia (6-miesięczne wypożyczenie do San Paulo)
• 28. Jérémy Toulalan  Francja
• 21. Marc Crosas  Hiszpania (wypożyczenie do końca sezonu 2007/08 z FC Barcelony)

Napastnicy

• 9. Fred  Brazylia
• 10. Karim Benzema  Francja
• 12. Loïc Rémy  Francja
• 23. Abdul Kader Keita  Wybrzeże Kości Słoniowej
• 14. Sidney Govou  Francja
• 27. Anthony Mounier  Francja
• 19. César Delgado  Argentyna

Źródło: wikipedia.org