Football Club de Metz - francuski klub piłkarski grający w mieście Metz departament Moselle w krainie Loara, założony w 1932 roku.

Pełna nazwa	Football Club de Metz
Przydomek	Les Grenats
Barwy	ciemnoczerwone i białe
Data założenia	1932
Adres	3, allée Saint Symphorien Boite Postale 40292 57000 METZ Cedex 01 France Telefon: 03.87.63.48.20
Stadion	Stade Municipal Saint-Symphorien, Metz
Liczba miejsc	26 304
Prezes	Carlo Molinari
Trener	Yvon Pouliquen
Liga	Ligue 1
2006/07	1 miejsce (Ligue 2 - awans)

Sukcesy:

• Puchar Francji: 1984, 1988
• Mistrzostwo Ligue 2.: 1935
• Puchar Ligi: 1986, 1996

Historia:

Początki

Klub powstał w 1932r. z połączenia dwóch amatorskich klubów z Metz. Jednym z nich był CAM (Cercle Athlétique Messin), a drugim ASM (Association Sportive Messine). Z początku w klubie grali tam robotnicy i urzędnicy pracujący w mieście. 15 kwietnia 1932 r. doszło do porozumienia w sprawie fuzji. W latach 30. klub miał status półprofesjonalny.

Pierwszy sezon i pierwszy spadek

FC Metz grało w pierwszym sezonie od powstania Ligue 1. Zajęli oni wówczas 9. miesjce w grupie B i musieli się pożegnać z elitą. Powrót nastąpił po dwóch latach przerwy. Na nowego prezydenta zostaje mianowany Lotaryńczyk Reymond Herloy. Mimo nieudanych meczów utrzymał on klub w D1 aż do sezonu 1949-50. Wówczas to "Smoki" zajęły 18. (ostatnie) miejsce i musiały się pożegnać z Ligue 1 na sezon. Wówczas to po zatrudnieniu byłego szkoleniowca Nice Elly Rousa powrócili bardzo szybko do elity. Kolejna relegacja miała miejsce w sezonie 1957/58. Mimo, że do zespołu zakupiono zdolnego Argentyńczyka Roberto Aballay'a, który poprzednio występował w Nancy. Czyściec trwał ,aż do sezonu 1966-67, po którym piłkarze prowadzeni przez Maksymiliana Schirchina wywalczyli awans. W pierwszym powrotnym meczu zremisowali oni 1:1 na wyjeździe z Red Star. W 1978r. do klubu przybywa działacz Carlo Molinari. Teraźniejszy prezydent FC Metz stawia ze cel piłkarzom i trenerowi piękną grę, która opierałaby się na zasadzie fair play, czyli bez żadnych chamskich zachowań i zagrań. Ich pierwszym rywalem w europejskich pucharach było niemieckie HSV. Wschodni rywale Francuzów rozprawili się z nimi 4:1 i 3:2. Gdyby nie szczęście, FC Metz pożegnałoby się z D1 już w sezonie 1981/82. Wówczas wyprzedzili oni Valenciennes o zaledwie 2 pkt.

Historyczna data

Historyczną datą dla kibiców FC Metz będzie 11 maja 1984r. Wtedy to ich pupilki zmierzyły się w finale Pucharu Francji z AS Monaco, który wówczas był na fali. Na Parc de Princes 20.000 Lotaryńczyków oglądało zwycięstwo swoich piłkarzy. Był to pierwszy sukces na arenie piłkarskiej we Francji. Niemniej, już kilka miesiecy później, niespodziewanie wygrali z FC Barcelona w pierwszej rundzie Pucharu Zdobywców Pucharów. Na stałe do annałów FCM zapisał się ówczesny trener, Henryk Kasperczak. Jednak ten sezon był udany z racji występów ligowych. Następca Kasperczaka, Marcel Husson zajął ze swoimi piłkarzami 5. miejsce, które dawało im możliwość gry w Pucharze UEFA. Widać, że rozpoczynała się era Metz. Jednak w Pucharze UEFA nie sprostali oni Hajdukowi Split. W lidze zajęli 6.miejsce. Powtórka sprzed 4 lat, jeśli chodzi o występ w Pucharze Francji miała miejsce w 1988 r. Wówczas ekipa Metz wyeliminowała po drodze do triumfu takie drużyny jak Moulouse, Quimper i Amiens. W finale okazali się oni silniejsi od Sochaux. W PZP nie sprostali oni Anderlechtowi, który oba mecze wygrał. Pierwszy 3:1, a drugi 2:0. W sezonie 1990-1991 rozpoczynała się era Joela Mullera, który wiele dobrego zrobił dla FC Metz. Pierwszy swój sezon rozegrał lepiej, niż jego poprzednik, który zajął 14. miejsce. On podskoczył o 2 miejsca. Kibice we Francji śmiali się i żartowali, że działacze FCM wykupili 12. miejsce, bo 3 sezony z rzędu za czasów rządów Mullera klub zajmował tą lokatę. W sezonie 1994/1995 było już lepiej o 4 miejsca. Sezon później gracze Joela byli już na 4. miejscu. Rok później Metz miało skład na miarę mistrza. W zespole z Lotaryngii grali tacy piłkarze jak Letizi, Serredszum, Blanchard, Song, Pires oraz Terrier. Zajęli oni 5.miejsce. Najlepszy był sezon 1997/1998, w którym to zostali oni wicemistrzami Francji, przegrywając z Lens tylko różnicą bramek. Był to początek końca. 10., 11., 12., a następnie 17. miejsce w lidze sprawiły o spadku nie tylko moralnym, ale i o degradacji do D2. Jednak pograli oni tam tylko przez rok, po czym wrócili, by straszyć najsilniejsze ekipy z D1 (aktualnie Ligue 1).

Źródło: wikipedia.org